مبنای مشروعیت حکومت ازدیدگاه امام خمینی (رح) به بهانه سالروز رحلت این بزرگ مرد

در عصری که امام خمینی ظهور کرد و برای ایجاد یک حکومت اسلامی همت گماش و سنگ بنای یک چنین حکومتی را پایه ریزی کرد، دو ابرقدرت در جهان فرمانروایی می کرد و جهان به دو قطب تقسیم شده بود؛ بلوک شرق و بلوک غرب حکومت ها در اقصا نقاط جهان حتی حاکمان کشورهای مسلمان و عرب به لحاظ اعمال قدرت داخلی یا استبدادی و مطلقه بودند یا به اصطلاح دموکراسی و  مبانی مشروعیت شانرا از این دو ابر قدرت می گرفتند و به لحاظ مختلف متکی به این دو بودند.

او آمد و گفت حکومت از آن خدا و فرستادگان اوست و این به معنای عدم مشروعیت قوانین وضع شده از سوی انسان ها نیست. قوانینی که انسان ها وضع می کنند، باید در جهت مصالح اسلام و مسلمانان بوده، با موازین استنباط شده از وحی الهی منطبق باشد. او گفت در اسلام حکومت فردی و استبدادی مردود است. چرا که اسلام حکومت مردم و قانون است، در اسلام حکومت هدف نیست بلکه وسیله ای است در جهت تحقق بخشیدن به هدف های عالی، و این حکومت نه تنها متعلق به مردم است بلکه مقبولیت خود را نیز از مردم می گیرد چرا که بدون مردم و نقش آنان حکومت موضوعیت پیدا نمی کند و تشکیل نمی گردد. بدین جهت باید گفت که در اندیشه امام خمینی(س) حکومت اسلامی حکومت قانون است. ایشان می فرمایند: حکومت اسلامی به معنای حکومت مبتنی بر قانون الهی است که زمامدار این حکومت باید قبل از همه چیز عالم به قوانین الهی باشد و هدف از تشکیل حکومت در اسلام اجرای قسط و عدل است. حکومت در اسلام شأن اجتماعی است و حاکم وظیفه دارد از دریچه قوانین اسلام با مسائل جامعه روبرو شود و حق استفاده شخصی را از قدرت ندارد. امام خمینی(س) ضمن تصریح به اهمیت قانون در حکومت به اسلام در افق گسترده اش که شامل همه ابعاد زندگی است و با پویایی نیاز های زمان و انسان پاسخگو است. امام خمینی اعتقاد داشت و تاکید می کرد که حکومت اسلامی و حاکم اسلامی نباید از زمان عقب بوده و از پاسخ به نیازهای زمان عاجز باشد. حضرت امام در این خصوص می فرماید:‏

‏‏«آنچه مردود است حکومتهای شیطانی و دیکتاتوری و ستمگری است که برای سلطه جویی و انگیزه های منحرف و دنیایی که از آن تحذیر نموده اند؛ جمع آوری ثروت و مال و قدرت طلبی و طاغوت گرایی است و بالاخره دنیایی است که انسان را از حق تعالی غافل کند. و اما حکومت حق برای نفع مستضعفان و جلوگیری از ظلم و جور و اقامه عدالت اجتماعی، همان است که مثل سلیمان بن داود و پیامبر عظیم الشأن اسلام- صلی اللَّه علیه و آله- و اوصیای بزرگوارش برای آن کوشش می کردند؛ از بزرگترین واجبات و اقامه آن از والاترین عبادات است »

یاد و نام آن بزرگمرد گرامی باد و راه شان پر رهرو

نهضت اسلامی افغانستان

۱۳ جوزا/ خرداد ۱۴۰۲

کابل- افغانستان